EMEK HABER - Diyarbakır’ın köklü mesleklerinden biri olan kuyumculuk, şehrin sadece ticari değil aynı zamanda kültürel kimliğinin de en güçlü sembollerinden biri. Sur Çarşısı’nda 1970’li yıllarda çekilen bir fotoğraf, dönemin kuyumcu esnafını bugüne taşıyor. Ceketleri, kravatları, vakur duruşlarıyla poz veren o esnaflar, yalnızca altın ve gümüş satmıyor; mesleğin onurunu da vitrinlerinde sergiliyorlardı.
O yıllarda bir kuyumcunun giyinişi bile mesleğin vakarını ortaya koyuyordu. Müşteriye verilen değer, meslektaşa duyulan sorumluluk ve şehre duyulan saygı, kuyumculuk mesleğini sıradan bir ticaretin çok ötesine taşıyordu.
Kültürel Bir Miras Olarak Kuyumculuk
Diyarbakır’da kuyumculuk, yüzyıllardır sadece değerli madenlerle yapılan bir iş değil; aynı zamanda bir güven ve prestij mesleği oldu. Halk, kuyumcuya yalnızca alışveriş için gitmedi; aynı zamanda güven duygusu ve itibarı satın aldı. Bir dükkânın vitrininde parlayan altın, aslında esnafın karakterinde parlayan dürüstlükle tamamlanıyordu.
Bugünün kuyumculuğu: Kardeşlik ruhu
Mesleğin bugünkü temsilcileri de bu mirası yaşatma gayesinde. Dört yıldır yürütülen çalışmalarla sadece ticaretin değil, aynı zamanda esnaf arasındaki kardeşlik bağlarının güçlendirilmesi amaçlandı.
“Bir dönem komşu esnafın dahi birbirine selam vermediği günlerden, bugün güvenin, dayanışmanın ve kardeşliğin yeniden filizlendiği bir topluluğa dönüştük. Bu bizim için en büyük gurur” sözleriyle süreci özetleyen temsilciler, asıl hedeflerinin altın ve gümüşten daha değerli bir şeyi; yani birlik ruhunu yaşatmak olduğunu vurguluyor.
Sorumluluk ve gelecek
Kuyumculuk, sadece altınla ölçülen bir meslek değil. Duruşuyla, kalitesiyle, kardeşlik ruhuyla değer kazanıyor. Bugünün esnafları da geçmişin emektarlarına saygıyla, yarının gençlerine ise sorumlulukla bakıyor.
1970’li yılların siyah-beyaz bir fotoğrafı, aslında altın kadar kıymetli bir gerçeği hatırlatıyor: Mesleğin en değerli hazinesi, vitrindeki ürünler değil; o ürünlerin arkasında duran onurlu duruştur.
